Hier volgen enkele scenarios die ik in de afgelopen jaren heb geschreven, al dan niet geïllustreerd.
Catfood Een oud vrouwtje is thuis in de keuken brood aan het bakken. Een van de ingrediënten waarmee ze aan het werk is, is gif. Om haar heen lopen allemaal katten. Als het brood eenmaal klaar is, pakt ze dit in. Ze knuffelt nog een van de vele katten en gaat daarna de deur uit. Ze komt in het park aan en gaat op een bankje zitten. Het brood dat ze gebakken heeft pakt ze erbij en gooit dit naar de vogels die al aan het bedelen zijn voor voedsel. De vrouw wacht nog even en de vogels vallen een voor een neer. Verder is er niemand in het park dus kan ze de vogels zo oppakken en in haar tas doen. Thuis zijn haar katten al op haar aan het wachten als ze thuis komt. Ze zijn gewend om gevoerd te worden als hun baasje weer thuis komt. Deze keer echter, krijgen ze niet kattenvoer voorgezet, maar vogels. In het begin zijn de katten nog wat argwanend, maar eten de vogels toch op. De dagen die daarop volgen komt de vrouw elke dag weer thuis met verse vogels en zijn de katten steeds ongeduldiger. Zodra ze thuis komt volgen de katten elke beweging die ze maakt. De vogels zijn nog maar net in zicht, of de katten hebben ze al bijna verslonden. De vrouw kan niet op tijd ontsnappen aan het geweld en wordt gekrabd door een van de beesten. De kat kijkt de vrouw nog woest aan en hissst. Na dit incident besluit de vrouw dat ze toch maar weer gewoon kattenvoer gaat kopen. De volgende dag krijgen de katten weer gewoon kattenvoer. Ze laten hun eten onaangeraakt en blijven het vrouwtje aanstaren en volgen. Zelfs als ze `s avonds naar bed gaat zit haar hele kamer vol met katten die haar hun middageten niet kunnen vergeven... Na twee dagen heeft ze er genoeg van en gaat dan toch maar weer vogels halen in het park. Nu hoeven de katten ook de vogels niet meer, ze hebben hun zinnen gezet op nog verser vlees. De vrouw vertrouwt het nu echt niet meer en wil vluchten. Daar staan een hoop katten haar op te wachten en vallen haar aan. De vrouw zal dit niet overleven.
Deur Een jonge volwassenen loopt door een straat langs een muur op waaraan allemaal sleutels aan haakjes hangen. De man komt uit bij een deur die in deze muur is verwerkt. Hij is nieuwsgierig en probeert de deur uit. De deur is op slot. Dat zat er dik in met allemaal die sleutels om hem heen. Hij pakt een van de vele sleutel van de muur en probeert deze op het slot; geen resultaat. Maar hij verliest de moed niet en probeert nog meer sleutels uit; dit allemaal tevergeefs, het slot geeft niet mee. Enigszins teleurgesteld loopt de man verder. Nacht valt en gaat weer over in de dag. De man keert terug bij de deur en probeert nog wat sleutels uit. Weer zonder resultaat. De man vertrekt weer en de zon gaat onder. In deze nacht keert hij weer terug naar de deur. Deze is nu onderhand wel geïrriteerd en blijft sleutels proberen. Hij gaat door tot het weer dag wordt en ook weer nacht. Aan het begin van de volgende dag valt de man in slaap. Hij wordt midden op de dag verschrikt wakker en besluit de hoop geprobeerde sleutels achter te laten en naar huis te gaan. Een paar dagen gaan voorbij dat de man wel voorbij de deur loopt en er verlangend naar kijkt, maar toch doorloopt. Na deze paar dagen wordt de obsessie weer volledig meester over hem en brengt hij zijn dagen door met het uitproberen van de sleutels. De man inmiddels hoogbejaard haalt de laatste sleutel van het haakje en probeert deze op de deur. Het slot schiet los. Nu wordt de man wel zenuwachtig en maakt trillend de deur open; hij stapt naar binnen. Hij bevindt zich in een nieuwe kamer met 5 deuren. Op elke deur zit een slot. De muren zijn wederom behangen met sleutels.
Newton`s 3RD
De gordijnen van het theater gaan open en de camera beweegt langzaam naar de hoofdpersoon toe. Dit is een danseres, die midden op het podium staat. Althans, daar zou het podium moeten zijn. Onder haar is een schijnbaar eindeloze leegte. Het enige wat haar omhoog houdt zijn 2 robotarmen die vanuit de diepte reiken. Ze kijkt om zich heen en is niet erg op haar gemak. Er begint muziek te spelen, langzaam. Een van de robotarmen zakt, waardoor ze op 1 been balanceert. Niet veel later komt de robotarm voor haar weer omhoog. Ze zet hier haar voet op. Nu gaat de andere arm omlaag en moet ze weer even balanceren. Dit gaat zo door totdat ze uiteindelijk aan het dansen is, zij het een beetje onwennig. Ze stapt ook wel eens mis, maar wordt dan toch opgevangen; de robotarm corrigeert. Naarmate de dans vordert, verhoogt ook het tempo. De danseres krijgt er steeds meer vertrouwen in. Een shot vanuit de robot, toont een paar metingen en trackers die in de gaten houden waar de voeten van de danseres heen gaan.
Aan het einde, als de dans gedaan is, buigt de danseres en merkt dat ze weer gewoon grond onder haar voeten heeft. Zoals het hoort in het theater, zakt het doek.
Darwin
Dit idee voor een animatie is vooral gebaseerd op het visuele aspect. Het is een min of meer bekende animatie naar het principe van `survival of the fittest`. Het begint bij een klein diertje en volgt dit. Deze wordt opgegeten door een grotere, etc. Zo komen we steeds hoger in de voedselketen. Echter, alles wat bekend is wordt anders. Struiken bewegen zo behendig als poema`s, een soort haaien zwemmen door het gras en springen uit de grond. Bij de plons van het neerkomen, spat er geen water of zand op, maar groeien er heel snel planten, die daarna gaan liggen (snelheid van het groeien komt wel overeen met plonsen van water). Een dier springt door een waterplas en komt aan de andere kant terecht in een ondergrondse wereld.
Om er toch een einde aan te maken, is het eerste slachtoffer uit de keten ook de aanvaller van het beest dat het hoogste in de keten staat, maar dan een hele zwerm hiervan.
